Eenzaam

Onder vier ogen namen de zusters al roddelend de hele streek door.
Astrid schrok van alle veranderingen : de mensen van Kasa in Amerika, op Bönan alleen de oude lui nog over, de grote boerderij Kleva overwoekerd door bos, Jonas dood, Klara dood, Lars dood.
"Maar die waren allemaal nog niet oud"
"Nee. Maar dat waren vader en moeder ook niet."
"Waar zijn ze aan gestorven, Hanna ?"
"Ze waren versleten"
"Ik denk dat ze zijn gestorven van verdriet over de rampjaren".
Ze namen hun schoolkameraden door : waar waren Ragnar, en Vitalia, Sten, Jöran, Olena ?
En Hanna antwoorddde : in Noorwegen, IN Gôteborg, in Amerika, op zee.
Hanna had er niet eerder bij stilgestaan hoe eenzaam het in hun dal was geworden. Nu werd het benoemd.
"Het is hier binnenkort een verlaten streek", zei Astrid.

Marianne Fredriksson, Anna, Hanna en Johanna