Daniel Marchant bekeek de menigte en vroeg zich voor de zoveelste keer af waarom hij een marathon ging lopen. In het licht van de vroege zon waren duizenden mensen aan het stretchen en hun benen aan het masseren of ze namen af en toe een slokje water. (...)
De marathon was drie kwartier bezig, toen Marchant hem voor het eerst in het oog kreeg. De man - een Aziaat, half dertig, tengere gestalte, zware bril - liep achter een groepje lopers een twintigtal meters voor hen en rende even snel als zij, maar leek zich niet lekker te voelen. (...) Hij transpireerde ook heel erg, zelfs te erg voor deze hitte. Maar het was de riem om zijn middel die de aandacht van Marchants getrainde oog had getrokken. (...)
"Dat horloge van jou," zei Marchant, "GPS ?"
"Sat Runner", antwoordde de man. (...)
Pardeep droeg een gordel met explosieven die op de een of andere manier was verbonden met de GPS-ontvanger aan zijn pols. Hij scheen eerder een onwillig deelnemer te zijn dan een zelfmoordenaar. Als hij langzamer ging lopen zouden de explosieven ontploffen. Hetzelfde zou gebeuren als hij afweek van de route van de marathon, waarvan de waypoints waren ingevoerd in de gps. En om de een of andere reden scheen Pardeep in de buurt van de ambasadeur te moeten blijven, waarschijnlijk vanwege een soortgelijke GPS-ontvanger aan diens pols.
Jon Stock, Buiten Adem ,de marathon van Londen, 35 000 deelnemers, 1 bomgordel, Antwerpen 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
uw gedacht !